Zagrożenia

Pszczoły są bardzo ważnymi organizmami. Zapylając kwiaty, umożliwiają rozmnażanie i istnienie wielu gatunkom dzikich roślin. Jednak wyniki badań są niepokojące: wielu gatunków owadów, w tym pszczół, jest obecnie mniej niż było dawniej. Człowiek niestety przyczynia się do tego swoją działalnością.

Bardzo znaczącym zagrożeniem nie tylko dla pszczół, ale dla dzikiej przyrody w ogóle, jest utrata siedlisk. Wiele obszarów, które dawniej były dzikie, zajęliśmy pod miasta czy drogi. W rolnictwie coraz większe powierzchnie zajmują monokulturowe uprawy, a kurczą się takie miejsca jak miedze, gdzie mogłyby znaleźć schronienie dzikie rośliny i zwierzęta.

Nawet przekształcone siedlisko, takie jak miasto, może być miejscem życia dla pszczół. Parki, ogrody, a nawet balkony, dachy domów i parapety mogą stanowić siedlisko dla pszczół, jednak często są niestety “zieloną pustynią”. Na gładko wykoszonych trawnikach i w ogrodach obsadzonych tujami, gdzie nic nie kwitnie, pszczoły nie znajdą jedzenia.

Pestycydy to chemiczne środki ochrony roślin. Są stosowane na dużą skalę w rolnictwie, ale również do ochrony roślin ozdobnych. Substancje te w założeniu mają zabijać szkodniki, jednak szkodzą zarówno owadom, których chcielibyśmy się pozbyć, jak i tym pożytecznym. Od dużych dawek pestycydów pszczoły mogą ginąć natychmiast, ale zanieczyszczenie ich niewielkimi dawkami również jest niebezpieczne – może np. powodować problemy z orientacją i powrotem do gniazda.

Pszczołom zagrażają również gatunki inwazyjne. Są to takie gatunki, które zostały – celowo bądź przypadkowo – sprowadzone przez człowieka z odległych miejsc (np. innego kontynentu) i w nowym miejscu zaczęły się rozmnażać i rozprzestrzeniać, szkodząc rodzimej przyrodzie. Takim gatunkiem jest na przykład nawłoć kanadyjska. Jest miododajna i pszczoły chętnie ją odwiedzają, ale jednocześnie zarasta naturalne siedliska, wypierając inne rośliny.

Wskutek tego pszczołom zaczyna brakować innych kwiatów – co jest problemem wiosną i wczesnym latem, kiedy nawłoć jeszcze nie kwitnie, oraz uniemożliwia żerowanie gatunkom, które potrzebują innych niż nawłoć gatunków roślin.